fatoş sezgin

ağlamak

suskunluğumun parçasıdır ağlamak
yanlızlıımın ana dilidir masumiyet
gözyaşalrımı içime akıtmaktan bıktım artık
ne böyle bir hayat istediğim
nede böyle umutsuzca yaşamak

kırık cam parçalarım dökülmek üzere yavaş yavaş
can acısı dedikleri bu olsa gerek
elini tutamadan sana sarılamadan uyumak

içimde ezilen bişeyler var sensizlikten daha öte bişey bu sevgisizlik
ya ben çok inceyim inciniyorum yada sen çok sevgisiz ve incitmekte bu kadar başarılı

bu soğuk geceler değilmi beni çıldırtan
gözlerimin ışığı söndü senin aydınlığına muhtaçken
oysaki bi gelsen bi anlasan anlayabilsen sırtıma vurduğun kırbacı
anlayamazsınki sen hiç sensiz kalmadın belkide
ozaman dinle sevgilim saf sevgimi içime hapsediyorum
seni de sana bırakıyorum.................

Bu şiir toplam 589 kez okundu.
16.11.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı