Özcan AKBAŞ (eminadam)

İNSAN MISIN BİLMEM NESİN?

Sen şerefli, mükemmel,
En akıllı varlıktın.
Nasıl oldu da bilmem
İnsan olmaktan çıktın.
Hırs bürüdü gözünü,
Unutup basireti,
Yitirdin fazileti.
Çıkarlar etrafında çok basit pervanesin,
İnsan mısın bilmem ki, acaba nesin?

İnsan gibi yaşamak,
Güzelden yana olmak,
Çok zor muydu bu kadar?
Zehir ettin hayatı
Güzelim tabiatta.
Ne bulursun bilmem ki,
Kör olası inatta.
Birazcık gözünü aç,
Binlerce mahlûkatta
Yalnızca bir tanesin,
İnsan mısın bilmem ki acaba nesin?

İyi olan ne varsa
Seni görüp kaçmakta,
Hasletler birer birer
Buharlaşıp uçmakta.
Ne tabiatta kaldı,
Ne de insanda denge.
Yetmedi mi yıkımın,
Hala mı biganesin?
İnsan mısın bilmem ki, acaba nesin?


Hüküm sürer karmaşa,
Kan, gözyaşı sel oldu,
Soluk veren ormanlar
Görmez misin çöl oldu?
Yandı, yandı yürekler
Savrulan bir kül oldu.
Arşa yükseldi feryat,
Yitirdin sağduyunu.
Bindiği dalı kesen
Eşsiz bir divanesin,
İnsan mısın bilmem ki, acaba nesin?

Artık yeter bu zulüm
Hakkı hukuku tanı!
Her yolun sonu ölüm
Görmüyor mu gözlerin
Mezarlarda yatanı?
Nedir bu çılgınlığın
Yedi başlı canavar!
Birkaç günlük dünyada
Gönül yıkacak ne var?
Kibir yüklü halinle,
Mağrur bir viranesin,
İnsan mısın bilmem ki, acaba nesin?

BURSA’ 02.06.2007

Bu şiir toplam 644 kez okundu.
8.06.2007 21:54:57

• Yorumlar
• Yorum Yaz