mahlas

BEN ESKİDEN UYURDUM

BEN ESKİDEN UYURDUM
ben eskiden uyurdum
kirpiklerim birbirine değince
gözkapaklarıma sanki kilit vururdum
yorgundu bitkindi gözlerim
bakmaktan,görmekten
bilmekten değil,her çeşit oyunları
sağa sola bakıp durmaktan
yorulurdular meraktan meraklanmaktan
büyüktü ama
bebekti daha gözbebeklerim
sonra, güçsüzdüler

ama ben eskiden uyurdum
gözkapaklarıma kilit vururdum
kapatırken kapıyı
unutmazdım çevirmeyi kartı
sonra en sevdiğim filme giderdim
hiç bıkmazdım ve hep aynı heyecanla
kapardım önlerden bir koltuğu.
artık tamamen dışarı kapanır,
içeri açılırdı(işte,doyamadığım hürriyetime açılırdı)
her yer bembeyazdı, hep kar yağardı
karları severdim,topu, beyazı
(ama ben eskiden uyurdum)
şimdi de severim onları _olsalardı_

ben şimdi uyuyorum?
kirpiklerim birbirine değiyor
gözkapaklarıma kilit vuramıyorum
yorgun bitkin gözlerim
bakmaktan,görmekten
bilmekten her çeşit oyunları
umarlı bakıp durmaktan-takasız-pencerelere
takatleri kalmadı
büyükler,büyüdüler gözbebeklerim
artık bebek değiller ama
başka bir küçükler şimdi,başka bir güçsüz...
kapıyı kapatırken unutuyorum çevirmeyi kartı
karma karışık neresi açık neresi kapalı
bellisiz,siyah,saçma sapan
artık sevemiyorum karları(yok''lar)

ben eskiden uyurdum
şimdi ESKİ''den umarım
uyumayı
yudum yudum(...)

Bu şiir toplam 848 kez okundu.
14.12.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı