Filiz TURAN

GÖNÜL BAHÇEM..

Gönlüm bir bahçe idi viran
Çiçekleri solmuş açmayı unutan
Toprağı çatlamış susuzluktan kuruyan
Gülüne hasret bülbülü susmuş
Kapısına üst üste kilitler vurulmuş
Umudum yitmiş kadere küsmüş
Düzeltmeye bu canda yok idi derman
Mevla yardım eyledi bu kula hemen
Bir yaren çıkardı karşıma bu derde derman
Söktü pas tutmuş kilitleri kapımdan
Geçen nice uzun zamandan sonra
Güneş gördü bu bahçeyi viran
Bahar getirdin sen gönül bahçeme
Hayat verdin kuruyan tüm çiçeklerime
Çiçeğe durdu bir bir kurumuş dallarım
Artık viran değil seninle gönül sarayım
Mis kokuyor bahçemde rengarenk güller
Yine nice şarkılar söyler bülbüller
Mevlasına seni tanıdığına şükrü niyaz eder
Ey yaren gönül bahçeme keyfince kurul
Verdiğin nice güzelliğin karşılığı budur
Seni gönülde taşımak benim için onurdur
Zaman ne gösterir bilinmez
Bir gün gelir eğer gitmek dilersen gönülden
Bil ki senden sonra bu bahçe olmayacak viran
Hatıralarınla yaşayacak sonsuza dek her an
Geçse de uzun yıllar seni unutamaz asla bu can

2 mayıs 2002

Bu şiir toplam 724 kez okundu.
22.12.2005

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı