HÜSEYİN YAVUZKAN
SON IŞIK
Sokaktaki en son ışıkta sönmüştü
Etrafı gecenin derin sessizliği bürüdü
İnsanlar bu dünyadan bir süre göçer gibi uykuya dalmıştı
Yalnız belki de hastaların ve sevenlerin uykusu kaçmıştı
Dışarısı karanlık ve ıssızdı
Bir ümit ışığı arayan gözlerim yine yalnız kaldı
Sevginin karşılık görmemesi; çaresiz bir hastalıktı gibiydi
Hayallere dalıp giderken; ramazan davulcusunun sesi geldi
İstedim gece bitmesin
Kalbim yeni bir günde ümitlenmesin
Acılar ve ızdıraplar bitsin
Böyle yaşamaktansa ecelim gelsin
Hüseyin YAVUZKAN
Bu şiir toplam 563 kez okundu.
18.12.2008