abit furkan SERKAN

gidebildiğin kadar

Gidebildiğin Kadar

sen gittin.
git!
benim yalancı kelimelerimi yorgan yaparak bahanelerine
öylece uzaklaş melodilerimden.
git!
uzun yollarımda beni tek başıma bırak
sevmiyorum senili yalanlarıma inan
öylece sessiz ve usulca ağlarken
adımlarını saya saya
git!
yalanmış meğer.
ben yalnızlığı sevdiysem suç mu
yalnızken yine seni düşündüğümü bilmeden
sözcükleri boğazıma zincir yapıp
git!
benim yalancı sözlerime kan
seni ne kadar sevdiğimi bilmeden
sen de git!
diğerlerine karış
farklı sandığım benliğini dimağımda paramparça et
basitleş başkaları gibi
içimdeki sesi duyma
sen kalbimi bilme
sadece dudaklarımdaki yalan sözlere inan
ve yık beni
yalnızlığıma göm
ben sessizce ağlamasını da bilirim
sen beni bilmeden öylece bırak
git ! gidebildiğin kadar git!
unutmayı becerebiliyorsan
sevse de susmayı da becerir bu gönül
susturursun belki dilimi
yalanlara boğarsın yine sevmiyorum diye
seni delicesine sevdiğini haykıran bu gönlün çığlıklarını duymadan
git!
sen de basitleş gözümde
sen de başkaları ol
sen de kal öyle.
unutabilirsen unutulmayı da bilirsin
yalnızlığımda hayalinle buluştuğumu bilmeden
beni sensiz zamanların koynuna bırak
beni emzirdiğin acılarına alışığım ben
uykusuz gecelerimi şArkılara sığdırırım ben
sen artık beni unutmuş olsan da
gözlerin her mehtaba değdiğinde bensiz,
anılarımızı doğan güneşe bıraksan da
unutsan da beni bikaç yalan atsan da
cümleler sevgimizi bir kalemde yıkıp
inancını esir alsa da
üzülme
sen üzülmeye değmezsin belki
gönül dinlese gözyaşı dökmez ki
sen yalancı sözlerime inan yine
beni büyük sevdamla başbaşa bırak
başkasının gözlerindeyim san
başkasının dudaklarında
bir başkasının ellerinde kayboldum san unut gitsin
ben seni sensiz yaşamayı da öğrendim
sen öyle san
ve git!
ben seni yalnızlığımla sevmesini de bilirim..
abit furkan SERKAN

Bu şiir toplam 722 kez okundu.
23.12.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı