sebahat kara

İki Yol Vardı

Üç canı toprağa verirken,
Fark ettim ben Seni,
Ya kâinat susmuştu,
Ya da sözler anlam ifade etmiyordu.
İçim alev alev yanıyordu.
Firari ruhum,
Sürgünlere meylederken
Atıp giderdim kendimi,
Bir kuyunun dibine
Nefesim de rutubet kokusu,
Zaman dururdu.
Ya sabahın ışıklarına tırmanacaktım.
Ya da gecenin yorganını çekecektim üstüme.
İsyanla sıkılmış yumruklarım,
Dizlerimi döverken
Fark ettim ben Seni.
Yığın yığın kalabalıklar çaldı kapımı,
Ben çareyim al içeri diye,
Tekmelediler sessizliğimi
Ya merhemleri yetmedi.
Ya da o benim çarem değildi.
Yarama tuz basarken,
Fark ettim ben Seni
Başımı göğe kaldırdığım o gece,
Yıldızlar ve ay şahittir.
Bulamadım Seni anlatan bir cümle
Ya herkes söylemişti en güzel sözleri,
Ya da en güzel söz bile seni anlatmaya yetmedi.
Varlığını idrak ederken,
Fark ettim ben Seni
Daima uzayıp giden iki yol vardı.
Bazen çoğalır bazen azalırdı.
Ben unutsam da zaman zaman Seni,
Sen bana unutturma (Rabbim) kendini.

Bu şiir toplam 537 kez okundu.
2.01.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı