Kübra Konuk

BENİM OKULUMDAKİLER

Dotluk bilmez benim okulumdakiler
Benim okulumda herkesin iki kişiliği var
Neden bilmiyorum ama bana gösterdikleri hep kötü tepkileri
Yani 2. kişilikleri…
Hangisi gerçek hangisi sahte?
Ayırt etmesi çok zor
Vadesi bitmiş bazı kişiliklerin
Olayların karşısında hüsrana uğrayan hep benim başım hep benim başım!
Yalan yok yüreğimde, yalan dostlarımın dilinde
Hepsi titrer sonunda sorgu günü gelince
Onlar birinde bile savaşmayı bilmezler
Size söylüyorum vazgeçipte yenilenler
Farklı değil heşey aynı olup bitenler
Savaşı sonuna kadar bitiren söylesene kimler
Ben 2. kişiliğimde savaşırken
Havada uçuşur yenilgiler
Şimdi başıma bitişirler yenilenler
Savaşmayı bilmez benim okulumdakiler
Sevgi bilmez benim okulumdakiler
Onun gözlerinde dalga olmayı göze alıp ipliklemeyi
Bilmez onlar karşılık beklemeden sevmeyi
Hepsinin çıkarları peşinde tek hedefi
Oyuncak etmiş her biri elinde aşkı sevgiyi
Hiçbiri görmek istemez doğru olan gerçeği
Yaşamayı bilmez benim okulumdakiler
Yaşamı doğum-ölüm diye sınıflandırırken
Ne beklersinki o hain gitmeyişlerden
Doğduğunda ağıyodun
Bak çevrene senden başka kim ağlıyor
Yüzlerde sahte gülümseler , üzülme gül sende
Öldüğünde gülüyosun
Bak çevrene senden başka kim gülyor
Yüzlerde sahte hüzünler, bırak seni kaybetmeye üzülsünler!
Olaylar sen gidince karmakarışıklaşıyor
Arkana bıraktıkların merak etme bir yıl sonra yanında yer alıyor..
Benim okulumdakiler henüz beni tanımıyor !!

Bu şiir toplam 685 kez okundu.
19.01.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı