Necdet GÖKNİL

AKLINA EN SON GELECEĞİM

AKLINA EN SON GELECEĞİM

Aklına en son geleceğim biliyorum.
Bir şarkının nakaratı oldu ismin.
Dudaklarım hep seni söylüyor...
Yanıtını aradım yokluğunun sözlük sözlük
Bulamadım.
Biliyorum,
Sensizlik bataklığı kucağına çekecek beni.
Ayıp değil ya,
Yokluğunda güleç bir insan olamadım

Adım gibi biliyorum.
Yürüdüğün yollarda
En son beni göreceksin.
Anı döküntülerimiz sokaklarda kalacak.
Ben,
Bir köşebaşında seni beklerken..
Belki de yüzünü çevirip,
Yüzüme bile bakmadan
Yanıbaşımdan bir yabancı gibi geçip gideceksin.
Ben yıkılmışlığıma bir yıkıntı daha eklerken..
Sen,
Gittiğin o yerlerde yeni sevdalarını
Yudum yudum içeceksin.

Sensizlik nedir,
Nasıl bir kahroluş,
Nasıl bir yürek acısıdır?
Bilir misin?
Bir tohumun kuruması..
Bir annenin çocuğundan ayrılması...
İşte böyle bir şey......
Yine de sana mutluklar diliyorum
Dinlemesen de beni..
Nasıl olsa,
Aklına en son ben geleceğim, biliyorum....


Necdet GÖKNİL

Bu şiir toplam 1.335 kez okundu.
31.01.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı