oğuzhan yıldırım

gurbet

Suya hasret kalmış bir fidan gibi büktüm boynumu
Gurbet sen mi saracaksın benim yaramı
Haykırsam sesim duyulmaz bilemem sonumu
Gurbet sen mi kazacaksın benim mezarımı

Hasret bu geçer elbet dayanır yüreğim
Biliyorum bir gün bende gözyaşımı sileceğim
Rahat ne demekmiş mutluluk neymiş bileceğim
Gurbet sen mi kazacaksın benim mezarımı

Kimse yıkamamış bükememiş bileğimi
Sıla tüketememiş sönmüş yüreğimi
elbet biteceğim,biliyorum öleceğimi
gurbet sen mi kazacaksın benim mezarımı


Suskunum konuşmaya gücüm kalmamış
Bir fidandım fidanım çiçek açmamış
Bir yiğit çıkıpta mezarımı kazmamış
Gurbet sen mi kazacaksın benim mezarımı

Koşardık dünya malının peşinden
Biz ne sıladan geçtik ne de serden
Boynumuz elbet bükülecek ecelden
Gurbet sen mi kazacaksın benim mezarımı

Dünya denen iki kapılı han gelmiş gidiyorum
Hayat dediğin iki damla kan,akıtmış gidiyorum
Arkamda koskaca dağlar,yıkmış gidiyorum
Gurbet sen mi kazacaksın benim mezarımı

Bu şiir toplam 784 kez okundu.
8.02.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı