Hüseyin KARA

Gidenin Ardınan

Güvercinler bile yas tutmuş
Uçmuyorlar hiçbir yerde
Sevdalı olanları artık konmuyor penceremize
Senin gidip de dönmeyişine
Alışamadı ki hiç kimse
Mutfaktaki sapsız fincanlar bile
Dudak izlerinin yokluğundan şikayette.
Sen dizlerimde uyurken, saçların ellerimde
Dünyam bir başka dönüyordu beynimde
Bir başka dünya oluyordu dünyam, hislerimde
Sabaha ulaşmasın diye sesleniyordum gecelere
Sen gidip de dönmediğin günden beri, gecelerime
İnceldiği yerden kopuveriyor şarkılar, kimsesizliğime
Tut ki gördüm dört mevsimi bu şekilde
Sensiz ne mana çıkar…
Sensiz hayatım çaresiz bir terk edilişte
Koymamıştı hayatın gösterdikleri ama
Sevdalı olduğum gözlerde unutulmak gibisine
Dayanamadım hiçbir vakitte

İşte yine akşam oldu
İşte sensiz ikinci sene
Havada özlem figürleri
Ellerim gelinliğinde
Yine sol yanımda ince bir sızı
Sol yanımda bir hüzün hazırlığı
Günden güne büyüyen ve içime sığmayan
Sensizlikten kurtulamayan bir hüzün…

Hala aynı masum rüyaların özlemcisi
Bu gece son saatlerinde
Dönüşü olmayan bir yolculuğun
Biletini kesecek kendi ellerinle!

Bu şiir toplam 434 kez okundu.
8.02.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı