leyla karaca (hurafe)

bir göç hikayesi

Vurdugun gemleri söküp attığım vakit...

Göç başladı,vehimler yürüyün..

Hiçliği kökünden silen keyfiyet,

Cilveler , beni nefes nefes sürüyün....



Kafileyi kırıp geçirdi hastalık..

Enseme sokulmuş buzdan bir nefes,

Balta girmemiş bakir yokluğun,

Önünde ilerleyen bir beyaz enfes..



Zamandan firar eden o an’da..

Orada nabızların vuruşu susmuş..

yanımda gölgeden süzülmüş rüya..

uyandıgım uzun bacaklı bir düşmüş.



Varlıgın en mahrem bucagındayım.

Şahdamarımdan sızdın ya taa içeri..

Denizi şarap bir limana sıgındım..

Kayıp kıtalarda koptu zelzelesi..



Gökler ,kainat ,aydaki gece,

Adını sayıkladık, o en büyük..

İnledikçe ölüm ve mesafe,dinle,

Geldim , huzurdayım , al beni körkütük

Bu şiir toplam 624 kez okundu.
17.06.2007 00:33:08

• Yorumlar
• Yorum Yaz