Merve Akça

Büyü Bozuldu

Gözlerimde hüznün isyanı yaşlar, kalbim ellerimden kayıp giden senin esirin. Yüreğime kelepçelenmiş aşkın ve keder!
Seninle ya da sensiz, hiç farketmez. Ben yine yaşarım bu sevdayı sonuna kadar. Ama ötesine geçmez... Bir ben varım bu sevda da, tek başıma üstlenmişim bütün rolleri. Sen yazdın ben oynadım. ama ikinci perde sana ait değildi...
Bu satırları yazmak ne zor şimdi. Ve de anlatmak! Ben her nefes alıp verişim de seninle yaşıyorken ve biraz daha sana geliyorken her gece, senin bu sevdaya basıp geçmen ne acı!
Yağmur yüklü sevda benimkisi. Her an gözyaşı, her an büyük bir sancı, kahroluş ve acı! Ve ben hala yaşıyorum! Sensiz ve de yorgun nasıl yaşanırsa yaşıyorum.
Yaşadıklaımın enkazından çıkaramadım seni. Elimi uzattım ama sen tutmadın. İşte bir kaybedişin öyküsü böyle başladı!
Yokluğunun ayazı hala üşütüyor bedenimi. Mürekkebi tükendi benim sevdamın, yenisini yazmıyor sayfalar...
Sensizlik...
İçim buz kesiyor. Korkuyorum sensizlikten. Bir gün, senin aşkını toprağa gömmeyi düşünmek bile içimi acıtıyor. kaldı ki bunu yaşamak... Zamanın hilesi bu. Seni benden çalan sadece zaman. Ruhumu saran, beni bütünüyle bu hayattan koparan özlemin, çok acımasız davrandı bu kez bana... Puslu bir hava da gözlerimle gözlerini çizdim gökyüzüne. Gökyüzünden bile kıskandım seni. Gözlerini görüpte o da sever diye seni.
Sonra ben derin bir uykuya daldım. Bir rüya gördüm. Ben çok hastaymışım. Ama seni görmek için yollar yürümüş gelmişim yanına. Bende senin için varmışım artık.
Gün ağarırken yaşamışız biz sevdamızı ve ertesi gün, gün ağarırken sonsuza dek keybetmişim seni.
Ama hala bitmedi. Kördüğüm oldu bu sevda içimde, sen bile çözemezsin artık. Senin bile gücün yetmez. Ne bu kördüğümü çözmeye, ne de beni sevmeye!
...Büyü bozuldu... Artık benim değilsin! Zaten daha önce de benim olduğun söylenemez. Tek hece AŞK mı vurdu beni bu kadar?
Sensiz bir parçam yok. İçim kan ağlarken gülmek öyle zor ki. Bakma ben sensiz de yaşarım. Öldürmez ya aşkın beni. Yarım bırakır ama gömmez sonsuzluğa. Unutmam belki ama, alışırım yokluğuna. Zaten zor olan yokluğuna alışmak değil. Unutmak!
Ne olur imkansızlara benzeme sende. İmkansızım olma benim. Elimi her uzattığımda ellerimden tutabil.
İyi varsın! Yine de herşeye rağmen iyi ki tanıdım seni. Çok şey istedim belki de hayattan. Seni istedim işte, oda vermedi bana istediğimi. Şimdi bu şiir ne seni geriye getirecek ne de bir şeyi değiştirecek. içimden geldi ve yazdım. Gözlerini yüreğime kelepçeledim, anahtarım sensin benim!

Bu şiir toplam 1.473 kez okundu.
8.02.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı