Mutluhan Kurt

Yara

bu yorgun gecelerin ellerine bırakma demiştim yüreğini.ıslatır bu kirli yağmurlar ellerini, tenini, bedenini.ıslatır bizi...kirleniriz...demiştim...

gidişinin ardından bir suskunluk büyüttüm yüreğimde avaz avaz susarak.boşluğuna dolsun diye.dolmadı...artık ellerimi yüzüme çivileyip çıkıyorum kendi içimden.acılarımı yaralarıma sarıyorum.acı sağdıkça hayattan damarlarıma, damarlarıma bir ülke sığdırıyorum...

kimi morglara adımı taşıdım.adımı adının yanına taşıdım yitik cenazeler eşliğinde.bir gül kaldı, bir ağıt geride bıçak kadar keskin kaldı biraz(senden de) ...-senden kalırmıydı kimbilir, her mevsim intihar edip, her gün adını susmasaydım yüreğime...-sen kal içimde hep biraz, kalmazsan içim tükenir...

şiir ölür bazı akşamlar, her şey biter, rakı, söz, kalem.ay ışığı biter.sen bitme diye ben şiir yazarım.bitsemde...

bittim sonra...gözlerime intihar değmişti nasıl olsa, ellerime kan.sonra kuşlar uçurum getirdiler biraz.uzak haritalar, uzak iklimler.tenini getirdi sonra kuşlar.kanatlarına takmıştım yüreğimi kuşların.kanadılar.

kimi kuşlar taşır yükünü sevdanın kanasalarda...

unutma; o kuşlar teninde boğuldular...

Bu şiir toplam 660 kez okundu.
23.02.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı