Mehmet SERTPOLAT

G Ö N L Ü M D E K İ İ S T A N B U L

Bir rüya ki İstanbul, görene Fatih derim,
Bu düşün müjdesi ardından ben de giderim.
İstanbul aşkı, yürüttü gemileri yerden,
Bir aşk ki, bu aşkın ilhamı tâ peygamberden.
İstanbul bir adımdı, Boğaz''dan Avrupa''ya,
Rüya gerçek oldu, ulaşıldı üç kıtaya.

İstanbul neresi deseler, Topkapı derim,
Nükseder, Mukaddes Emanetlerde kederim!
Şehrin ruhu varsa, eminim Topkapı''dadır,
İstanbul''un yedi tepesi bu tapudadır.
Şaşarım bazen, İstanbul onları mı bekler?
Onlara mı emanet, İstanbul''da ki kökler?

İstanbul neresi deseler, Eyüp''tür derim,
Tek bir yıldız inmişte gökten, hayret ederim!
Bin yıllık akınlardan önce gelmiş akına,
İstanbul uzakken, onlar getirmiş yakına.
Vermişler Fatihlere fetih için ilhamı,
İstanbul''un fethi ki, bu ilhamın devamı.

İstanbul neresi dense, Sultan Ahmet derim,
Ayasofya'' ya, fethi hissetmeye giderim!
Aklıma gelir, hoş Süleymaniye Camisi,
Banisi Koca Sinan, Süleyman''dır hamisi.
Cem etse de ismini, şiirle Yahya Kemal,
Bayram Sabahı bile, onu anlatmada lâl!

İstanbul güzel mi dense, şiir gibi derim,
Kanlıca, Küçüksu, Boğaziçi''ne biterim!
Saf bir güzellik ki, yalnız şairler haberdar!
Güzel ne var, Cihangir''de gurup vakti kadar?
Nedim''le başlar övgü, her şair bir fasıla,
Beyt, mısra ne varsa, İstanbul''adır hâsıla.

Galata Mevlevi hanesi Şeyh Galip kokar
Şehrin masal silüeti Üsküdar'' a bakar.
Kılavuz kaptan olur, dar Boğaz''da fenerler!
Rumeli Hisarı, Haliç, ne de güzel yerler!
Bu şehrin her köşesi, kanım, emeğim, terim!
İstanbul'' da mekân, âhirette iman derim!
Mehmet SERTPOLAT
15.04.2006

Bu şiir toplam 724 kez okundu.
23.02.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı