ömer faruk

Gün birlik günüdür,

Gün birlik günüdür,

İki devşirme yazıyı üst üste koymuşlar ,
Okusun adam olsun diye bizlere sunmuşlar.
Anlattıkları kitabın orta yerinden olsa bari,
Bizi cahil görmüş, zahmette bulunmuşlar.

Bana çok da gerek değil on yıllar evveliyatı,
Derdim bu gün iledir,buradan yaz külliyatı.
Ahkam kesmek boş adem işidir ey evlat,
Minder de hüner gerek, geçiver izahatı.

Üzülmem, bari müslüman olsa dinime dahleden
Şüphelenirim gayri bana akıl gönderenden,
Sanki siz az ettiniz ocağıma incir dikenden.
Bahçeden gül değil, ‘sabi’den ser derenden.

Adamlar çıkmış bu gün tepeninde tepesine
Tependen bakmadalar tepenin ensesine.
Sen hala benimle didişip durmaktasın,
Sahi! Din, ilim , irfan sen gibisinin nesine

Giydiğim elbisem belli,ya bindiğim araba!
Olmuşuz adamlara taa dedemden maraba.
Boş ver suçluyu, bir günlük ara ver , arama.
Cidden, hepimiz katmadık mı zemzemi şaraba?

Haala teraneyle aranmakta gözlerdeki çöpler,
Be hey adam! Önce sen gözündeki merteği görüver.
‘Susamadım’ sözlerine ,yine de sen beni mazur gör.
Herkes kendince mutlak haklı, buna da hakveriver.

İsterim ki herkes, kendince mutlu olsun
Kalpleri nur, cüzdanları parayla dolsun.
Kendi saltanatını kan üzerine icra eyleyenler,
Billah ki iki cihanda,kahrolsun,perişan olsun,olmaz olsun.


Artık bıraksak diyorum birbirimizi yemeyi,
Birinin ak dediğine ,öbüründen kara demeyi.
Gün birlik olma günüdür ,kılıçlar kına girsin,
Unuttuk asırlardır milletçe , halkça gülümsemeyi

Bu şiir toplam 537 kez okundu.
5.03.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı