ali osman dindar
ana ve çaresizlik
Bir apartman dairesinde
İkindi güneşi olmuş yüreğim
Penceremden seyrederken mavi denizi
Na müsait bir kerahet vaktinde
Kaybedilen bütün şahıs zamirleri adına
Sessiz ve ansızın kaybettim hüzün çiçeklerimi
Gönlümün çırpınışı
İlk ağlayışım
Radyoda çıkan akşam oturmaları
Çaresizliğimi paylaşan “aşkın gözyaşları”
Yanmamakta inat eden kömür sobası
Yüreğim gibi kapanmayan cilalı kapılar
Ara sıra çalan telefon
Beni geleceğe bağlayan
Geçmişten ayıran telefon
Televizyonda eski hatıralar…hatıra ağlar…
Denize yanaşık bir Anadolu kasabasında
Buzları henüz erimemiş otogar yollarında
Gözümün nuruyla ağlamışım
Yanağımda kuruyan gözyaşım
Solgun iki göz….kuruyan dudaklar
Kendimi tutamayışım
Hüngür hüngür ağlamışım
Bu şiir toplam 693 kez okundu.
7.03.2009