Oktay ZERRİN

Yırttı sesin karanlığı

Yırttı sesin, karanlığı
Kuşlar
Unuttu
Kanat çırpmayı, korkudan
Badem ağaçları
Hecelemeye başladı
Güzün adını
Şiir güzelliğinden
Hüzün senfonisine döndü
Yarı sahtekâr dünya
Ve
Yarıdan da fazla
Dünyalılar
Bir davul sesi
Çınladı kulaklarda
Ay-ışığına
Şiir yazmaz oldu
Şairler
Gönül desen
Alıp,gitmiş başını
Yitik sevdalara
Peşkeş çekmekte
Yine duygular
Yırttı sesin, karanlığı
Kuşlar
Unuttu
Kanat çırpmayı, korkudan...

OKTAY ZERRİN

Bu şiir toplam 650 kez okundu.
22.03.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı