süheyla sönmez

ÇIK ARTIK BU KARA TOPRAKTAN!!!

dışarıda yağmur yağıyor
ben bende seni izliyorum
çocuk gibi gülüşünü
sanki içinde okyanus varmış gibi gözlerini
pambe yanaklarını
ve o muhteşem saçlarını izliyorum
herdönüşünde bir o yana bir bu yana gdişini
rüzgarı okşarcasına süzülüşünü
ve o güzel yüzüne sarılışını izliyorum
seni neden bu kadar sevdiğimi
inan bende bilmiyorum
ama seviyorum
delicesine.ölmüne seviyorum
her an sana bakıyorum
sırf o sıcacık gülüşünü hissedeyim
ve o muhteşem gözlerine bakayım diye
ve sadece seni sadece ben göreyim diye
gizliyorum seni bu kara toprakta
ama biliyorum sen ölmedin yaşıyorsun
sadece seni ben göreyim diye orada saklanıyorsun
ama nolursun çık artık şu kara topraktan
seni çok özlüyorum
dön artık bu sonu gelmeyen yolculuktan
dönki göreyim o güzel yüzünü,
dönki okşayayım o ipek saçlarını,
nolursun çık artık şuradan...
insanlar unut diyorlar,
artık unut onu,gitti o geri dönemez artık...
ama biliyorum bunlar yalan
sen beni çok sevresin
beni böle bırakmazsın
sadece oynuyorsun benimle
artık bitsin bu oyun
çık ordan,
bak işte ben geldim.de
seni seviyorumde
çıkki görsün insanlar senin gitmediğini
görsünler beni nasıl sevdiğini,
ama nolursun çık artık bu kara topraktan,
ÇIK....

Bu şiir toplam 851 kez okundu.
22.03.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı