Harun Şenel

Bebek Ruhlu

susma! birşeyler söyle
kadere isyan bayrağını açmadan
seni seviyorum de
haykırmasanda minicik bir
sinyal ver yüreğime
kırık bir kalem verme ellerime
sarartma ak-u pak olan benzimi
umutsuzluğu sokma lügatıma
yokluğun varken

damla damla ateş düşüyor yüreğime
yokluğunu hissedince
ve yatağımda bir soğukluk...
gözüm yaşlı fakat
bir kuruluk var yüreğimde
yine yokluğunu hissedince
bir umut bekliyorum senden
bir umut verki çürümesin
meyveleri hayallerimin
bir umut verki
sevgi tohumlarım
tomurcuğa dönüşsün ey sevgili
ki, seni seviyorum
açılan tomurcuklarım solana kadar

bir gece ansızın yüreğim sızlar
yanıbaşım boş, ellerim titrek,
dudaklarım hala kupkuru...
geceleri ay ışığına bakıyorum
sana hasret kaldığımda
nur yüzünü anımsatıyor bana
özlem gideriyordum, ve
kalbime kazıdım ismini
uzaklar engel olmasın diye
dudagımda sakladım kokunu öpüşünde
ve kimseyle konuşmadım
ta ki sen gelene kadar ama
bilmem bu gidişatın sonu nereye kadar

ey benim Bebek Ruhlu yarim
seni sevdiğimi
depremler yaparcasına haykırsam
hissedebilirmisin varlığımı uzaklarda?
bir ses ver ey yar! ki
ben de beni sevdiğini hissedeyim
senden uzaklarda...

SENİ SEVİYORUM

19 Aralık 2005

Bu şiir toplam 680 kez okundu.
10.04.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı