Cuma Soylu

KÖLELİK BANAMI

Kırıldı kollarım çırpınır beden
Çabaya düşmüsün bu neden
Mirasım yokki atadan gelen
Kölelik her zaman banamı sanki

Belli değil gece ile gündüzüm
Yavan ekmek her günüm hüzün
Yaşamak zehir zifir zidan gözüm
Kölelik her zaman banamı sanki

Onurumla şerefimle hayata doymam
Gücümü dener kursağıma haram koymam
El uzunuğu yapıp devlet malı soymam
Kölelik her zaman banamı sanki

Soylu bel büküldü ömür çürüdü
Emekleri hiçe sayanlar tahta yürüdü
İşçi idi fakirdi dürüstü hakir görüldü
Kölelik her zaman banamı sanki

CUMA SOYLU 10/5/2009
Sivas İmranlı Bardaklı Köyü

Bu şiir toplam 543 kez okundu.
15.04.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı