melis tuğçe acar (mlsfrds)
umut
kaybolmuşum zifiri karanlığın içinde
kurtaran yok mu diye
bağırıyorum bağırıyorum fakat
bunların hepsi boştan yere
biri beni bu zifiri karanlığın içinden çekip alsın
hayatımı veririm ben o kişiye
imdadıma kimse yetişmiyor
etrafımdaki herkez tek tek uzaklaşıyor
yüreğim kaldıramıyor
kalbime sığdıramıyorum
oysa ben herkeze kanat açmaya çalıştıkça
sanki daha çok batıyorum
demekki kusur bende diye düşünüyorum
araştıyorum deniyorum
fakat bulamıyorum
bundan sonra
kendim için uğraşacağım ve de başaracağım
sadece ben değil benim gibi hissedenlerde
KENDİLERİNE UMUT BULMAYA ÇALIŞSINLAR
BİRAZDA KENDİLERİ İÇİN UĞRAŞSINLAR...
Bu şiir toplam 552 kez okundu.
8.06.2009 14:21:51