Fısıltı Fırtınası

ne kadar zormuş meğer sır gibi saklamaya çalıştıklarının içinde boğulmak.. her nefes alışında aynı acıyı hissedip binlerce defa ölümü tatmak..içindeki çığlıkları bastırmak meğer ne zormuş..
farkedememişim, aslında benliğim adına yapmak zorunda olduğumun, ruhuma büyük yaralar açıcağını..
bilmezdim her gece yüreğimin derinlerinden gelen küçücük bir fısıltının beni böylesine korkutacağını.. dışardaki gök gürültüsünden korkup kulaklarını tıkayan ve yorganın altına gizlenen minik bir kız çocuğu gibi ürperiyorum yüreğimin o fısıltısından.. ben nasıl saklanabilirim ki ondan, kulaklarımı tıkasam duymaz mıyım, yorganımın altına gizlensem gözlerimi sımsıkı kapatsam hissetmez miyim .. söylesene , ben nasıl kaçabilirim benden ? her gece bu fısıltı fırtınasına şahit olmaktan nasıl uzaklaştırabilirim beni ?

---

YORUM YAP

---

YORUMLAR