ERSİN ÇETİN YILMAZ

FESBUKTAKİ RESİM

Hani,giderken Albümleri götürmüştün ya,
Hiç bir iz bırakmamak için kendinden geriye.
Yıllar sonra rastladım.ne hoş tesadüf,
Hüzünle karışık hafif bir tebbessüm vardı,
Fesbuktaki Resminde...

Hani seni o ilk gördüğümde
BOROBAY da Piknikte,
Basmadan dikilmiş
Mor bir elbise vardı üstünde.
İp atlarken tutardın eteklerini,
Rüzgarından açılmasın diye...

Hala mor renkten vaz geçmemişsin.
Dekoliteydin biraz
Kimbilir,
Erdinç mi desem
Mibiş mi desem
Mıstık mı desem
Çekmişler hangisinin düğününde.

Ben en çok gözlerine takıldım
Beni hülyalara salan gözlerine
Yumduğumda kabrim olan gözlerine
Beraber ağladığımız,inci mercan
Kahve buğulu gözlerine.
Yıllar acımasız
Aynalarda hoş görünmez,
İnsanın gözüne.
İkimizinde vicdan borcu var birbirine,,,

Git diyen ben değildim,
Dayanılmazdım,biliyorum
Lakin kolay olanını seçtin
Sen şarkılarını söyledin giderken,
İsyankar ,dağlara davet eden,
Ben acılarımı attım içime.
Terk edişini yediremedim kendime,
Sen bildin ben bilmedim
Su sanıp attım kendimi
Göz göre göre ateşin içine.
Ardından evlenecek kadar
Hıyar çıktım
Hor gördüğümden değil
Hemde çocuklu dul bir kadınla
ORHANabiyim ya,,,

Zaman geçtikce anlıyor insan
Ne kadar kör olduğunu,
Senin yokluğunda,
Sensiz dünyanın çöl olduğunu.

Ne söylesem az
Bilsem ki döneceksin geri
Yaşatırdım ömrümün
Geri kalan kısmında seni,
Bir dediğini iki etmeden,
İkikere ikinin dört ettiğini bilmeden,,,,

Bu şiir toplam 1.353 kez okundu.
2.05.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı