Recep ÇAĞLAR (oguzsoylum)

ARİFTE BULDUM BENLİĞi

ARİFTE BULDUM BENLİĞİ

Dünyaya geldim geleli,
Hep aradım benliğimi,
Kendimi bildim bileli
Hep aradım benliğimi,

Sesli şiirler dinletti,
Sazıyla sözün inletti,
Arz-ı kürreye çınlattı,
Arifte buldum benliği,

KILIÇKIRAN ve ÖZMENE,
Verdi gardaşım söz mene,
Biz yakışalım ÖZMENE,
Arif’te buldum benliği.

ÖNKUZU’ya çokça yandı,
Volkan-lavdı sanki söndü,
Nede davasından döndü,
Arif’te buldum benliği,

Aklındaki ÖNKUZU’ydu,
Hep onun iki gözüydü,
Yemini,şartı,sözüydü,
Arif’te buldum benliği.

Yoldaşı sazı sözüydü,
Yusuf’u iki gözüydü,
Hem dokusu özüydü,
Arif’te buldum benliği.

Bir Velican ki canıydı,
Damarındaki kanıydı,
Sultanı ve de hanıydı,
Arif’te buldum benliği,

Ülkü gülleri kokladı,
Her bir goncayı yokladı,
Kırk senedirde bekledi,
Arif’te buldum kendimi.

Kürreyi-arzı çok gezdi,
Servet,varı,yoğu sazdı,
Kimine dediği azdı,
Arif’te buldum benliği.

Alucradan çıktı yola,
Samsun’da o düştü dile,
Aldırmadı yağış,yele,
Arifte buldum benliğim.

Hemi Arif hemi şirin,
Kimse dolduramaz yerin,
Bilgi,iman,inanç derin,
Arifte buldum benliğim.

Çoğu zaman yurt dışında,
Türlü derdi var başında,
İşte tam Altmış yaşında,
Arifte buldum kendimi.

Oğuzsoylum ilham aldım
Ardısıra baktım kaldım,
Okudum deryaya daldım,
Arifte buldum Kendimi.

10/06/2009

Bu şiir toplam 516 kez okundu.
15.06.2009 15:22:26

• Yorumlar
• Yorum Yaz