Ramazan BÜYÜKGÜLLÜ
İSTANBUL
(İstanbul da gurbetçilik yapmış tüm dostlara ithaf olunur)
İSTANBUL
İstanbul sonunda senden de bezdim
Geceleri uyuyamadım hep bit ezdim
Tam yirmi beş gün,bir ay boş gezdim
Sonunda senden de bezdim İstanbul
Nere gittiysem orda hep itilip ezildim
Ev bulamadım sokaklarda büzüldüm
İşçi lazım oldu hemen sıraya düzüldüm
Bu hallerime hep üzüldüm İstanbul
En zor meslekmiş amelelik etmek
Çekilmez oluyormuş ağız kokusu çekmek
Saçlarımı döktü geleceğimi düşünmek
Nasip etmedin bir gün gülmek İstanbul
Veresiye bile kalmamış her şey peşin
Çalışırsan ancak pişiyormuş aşın
Zengin olmak uğruna seninle savaşın
Galibi yine sensin bu kışın İstanbul
Para kalmayınca başlıyor dertler
Hemen belli oluyor hainler mertler
Yüzümüze bakmıyor sokaktaki itler
Tabi yok değil değiştiremediğin yiğitler İstanbul
Sana bir gelen pişman bir de gelmeyen
Kaybolur içinde seni tam bilmeyen
Bela kalmaz insanın başına gelmeyen
Kaldımı senden bezmeyen İstanbul
Gün oldu açlıktan ilk akşam yattım
Parasız kaldım saatimi ceketimi sattım
Bu zamana kadar her türlü acıyı tattım
Sonunda senden de bıktım İstanbul
Altın sanıpta olmayan toprağını taşını
Köyde bırakıp geldim anamı eşimi
Buz gibi odalarda geçirirken kışımı
Rastmı getirdin bir gün işimi İstanbul
Köyden gelirmi sana gelenin olsa parası
Kışın yanında yokki sarılıp yatsın karısı
Çektiğimiz çilelerin zenginlere olsun darısı
Kastın bizemi ceza evimi burası İstanbul
Zenginin rahatı için gelmişiz dünyaya
Muhtaç olmuşuz beş on kuruş paraya
Biz talim ederken kuru ekmek soğana
Zengin itleri burun kıvırıyor pirzolaya İstanbul
Günlerden pazar mış güzelmiş havan
Gezmekmiş eğlenmekmiş bize ne bundan
Zaten çalıştığım yetmiyo birikmiyo param
Laila yı Reina yı bizlere sen ettin haram İstanbul
Ulan İstanbul bu ne senden çektiğim
Gel canımı da al yeter bana bu ettiğin
Ya sen beni yut,ya ben seni fethedeyim
Allah tan bul belanı daha ne deyim İstanbul
AŞIK RAMIN 1998
Ramazan BÜYÜKGÜLLÜ 18.05.2009
Gönderen:
seyyah gezer
Bu şiir toplam 859 kez okundu.
22.05.2009