Hidayet GÜLTEKİN

DAĞLARIMIN ÇİĞDEM ÇİÇEĞİ

DAĞLARIMIN ÇİĞDEM ÇİÇEĞİ.

Dağlarımda açan çiğdem çiçeğidir, nazlıca salınan.
Her bakışın kalpler yakar, çekilmez bu heyecan.
Narin duruşunla aşık ederdin, geçen her yolcuyu.
Tüm çiçeklerden güzeldin, ayrılmazdı sana bakan.

Cazibenle bin eda sergilerdin, anlayanlar için ders.
Sarı çiçeğime bakmaktan, inanın alamazdım nefes.
Ne zaman karşıma çıksa, kalbim sanki o an durur.
Gülün, tomurcuğun ve yaprağın inan her şeyin enfes.

Sıra dağlar keserdi yolumuzu, kavuşmak ise zor.
Gözlerini dikmiş akbabalar, dedikodu ateşten kor.
Yollar uzun değildi, ama engeller sıralı bekler.
Sarı goncaları açmadan kopardılar, insafsız ve hor.

Kör olası dikenler nereden çıktınız, zıpkın gibisiniz.
Akan sudan berraktı, o çiçeğin ömrünü siz bitirdiniz.
Hesap vermek mi gerekirdi, ilgisiz olan dağlara taşlara.
Her yöne saldırıp durdunuz ve bir yabancı gibi gittiniz.

Körpe fidanlar yetiştirdin, uzak tuttun dikeni.
Onlar büyürken toprağında, sen eskittin bedeni.
Açan sarı çiçekleriyle, mutluluklar getirdiler.
Yaşamın amacı buymuş, aramadın başka nedeni.

Yıllarca özleminle yaşadığım, sarı bahar çiçeğim.
Ömrünü bize feda ettin, aşkını ben bileceğim.
Zerafetin ve endamınla, narin goncamı kaybetsem.
Yok olup solarım bir tanem, dünyadan geçeceğim.

Ne kadar zordur, bu dağlarda gonca bir gül kalmak.
Bütün zorluklara göyüs gerip, toprağında yaşamak.
Fırtınalar ve seller, seni çekip koparmak isterken.
Cehaletin, aşiretin ve geleneklerin kölesi olmak.

Hidayet GÜLTEKİN (Ressam)

Bu şiir toplam 1.056 kez okundu.
19.07.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı