Müslüm Danaoğlu (muslumdanaoglu)

HÜZÜN KOLEKSİYONU

rüzgâr bilinmez bir makamın
la sesine asılmış
içimde kerpiç bir evin
mahcup kırılganlığı

nöbetçi bir yalnızlık
devralmış tüm zamanı
dilimde paslı bir hecenin
belki son şarkısı

umut sonu bir hüzün
sarmış zavallı kalemi
önümde mahzun bir kâğıdın
ürkek gözyaşları

gözlerinden teğet geçtim görmedin
diye haykırmış aşık
elinde hüzün koleksiyonunun
son parçası


dedim
hangi çeşmede kurur gözyaşların
çoktandır ahşap yıkıntısı bakışların
dedi
hangi yalnızlığa sığayım
susmalıyım
susmalıyım-

Müslüm Danaoğlu

Bu şiir toplam 616 kez okundu.
21.07.2009 21:38:48

• Yorumlar
• Yorum Yaz