erdi....

ÇARESİZLİĞİM

Yasama sevinci yok artık içimde
Gülmek nedir bilmiyor gözlerim
Daha cok gencim ama kalbim,ihtiyar bir adamınkınden farksız
Dudaklarım kupkuru,
Bu şehir ise bomboş
Buraya ait değilim biliyorum
Sokaklar kalaballk ama
Ben yalnızım
Hemde yapayalnız....
Sevilmeyeli o kadar uzun zaman oldu ki
Unuttum sevmeğe dair herşeyi
Cok korkuyorum TANRIM
Yalnızlığın karanlığında boğulmaktan cok korkuyorum...
Bu şehir mı boğuyor benı? yoksa bu insanlar mı?
Her yeni gün daha karanlık.. daha umutsuz..MUTSUZ...

Bu şiir toplam 579 kez okundu.
19.07.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı