umut cengiz

ne çabuk geçti zaman

ne çabuk geçti zaman


1 gitti 2 gitti 3 gitti 4 gitti 5 gitti 6 gitti 7 geldi

zaman bazen iyi bazen güzeldi

tek var olduğum an öğrencilik yıllarımdı

kafamda var ettiğim o büyük şeyi yapabilmem için bir başlangıçtı

sevmediğim dersler vardı sıramda oturuyordum öylesine

kendime soruyordum ben dersi dinliyormuyum diye

ve ne çabuk geçti zaman elimde defter koridorlarda koşuyordum

bir yanda bağran çocuklar bir yanda kavga eden çocuklar

bir yanda sınıfta oturup sevgilisine bakan çocuklar

tenefüsler oyun zamanıydı bizim için

bazen aklımızdan geçmiyor değildi

bu derste hoca bana ne yapacak

kimle konuşacağam kime sorularımı sorucam

kimle dedikodu etcem

ve yine ne çabuk geçti zaman

yağmur yağıyordu

pencereler sırıl sıklam

gök gürlüyordu çocuklar bir yanda korkuyor

şemsiyesi olmayan çocuklar bir yanda eve nasıl gideceğini düşünüyordu

ve yine ne çabuk geçti zaman

bulutlar sıra olmuş yağmur yağdırıyordu büütün herkes pencerelere bakıyordu

hocalar bir yandan bağırıyor bir yanda kendisi kafasını döndürerek yağmura bakıyordu

hoca bize ders anlatırken biz hocaya hocada bize bakıyordu

sözlü yapıyordu herkes korkuyordu kalbi yavaş atan çocuklar

birden bire hızlanıyordu

bilemeyenler vardı bilenler vardı

ben ise ne bilen nede bilemeyenler arasındaydım

ve yine çabuk geçti zaman herkes okuldan çıkmayı bekliyordu

eve gidip mis yatağında yatıp uyumayı istiyordu

bazılar dersin çabuk geçmisini istiyordu okuldan bıkmışlar

zaten yüzlerindeki bakış onu gösteriyordu

ders bitmiiş herkes eve gidiyordu

ama yağmur öylesine yağıyorduki kimse dışarıya çıkarmıyordu

sanki bulut ve yağmurlar bir olmuş çocukların okuldan çıkmasını istemiyordu

şemsiyesi olan çocuklar rahatlıkla gidiyordu ben tabiki olmayanlrdandım

ama gidiyordum iişte eve ıslanarak annem ıslandığımı görmüştü

açtım ve anneme kahvaltı ne zaman hazır olur diye sordum

bana demiştiki birazdan hazır olur

kahvaltı indiğinde sofrada sevdiğim hiç birşey yoktu

anne bu ne dedim annem gözlerim içine bakarak

kimse çalışmıyor evde yiyecek bişe yok oğlum

zaten bunlarıda zor buldum konu komşudan istedim onlarda

sağ olsun verdiler napıyım oğlum

o an kafamda kurduğum istek dahada güçlü olmaya başlamıştı

ve ne çabuk geçti zaman odaya gidip yatağa oturdum

hiç üzülmeyen ve ağlamayan ben o gün üzülmüştüm

gözlerimden çok olmasada bi damla yaş akmıştır belki ezan okunuyordu

arkadaşlarımı özledim birden bire tatilde

kaldim sızladı birden bire elim televizyonun altındaki çekmeceye gitti

ilkokul fotoğraflarına baktım ve yine ne çabuk geçti zaman

aklımdaki hayaller ellerimdeki kalem tutuşlar hayla kalıcı bir etki

arkadaşlarıma bakarken keşke onlarla olsam şu anda diye düşünüyordum

onlarla sohbet etmek istiyordum fotoraflar adeta geçmişe ışık tutan kanıtlardı

sevmek ve sevilmek arasındaki o ince fark çözülmüştü

hiç okul sevmiyen ben o gün okulu özlemiştim arkadaşlarımı özlemiştim ve

fotorafa bidaha bakıp içimden ne çabuk geçti zaman dedim.

Bu şiir toplam 1.039 kez okundu.
19.07.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı