ramazan eşiyok

ne kaldı ki

mevsimi gelmeden soluyor gülüm
aşkım ateşimdir kalbimse külüm
daha fazlasına yok tahammülüm
uğrunda yaşanacak ne kaldı ki

doyma noktasında bendeki sabır
bazı engeller var gülmeye sınır
artık sorulmuyor ne hal ne hatır
yanında taşınacak ne kaldı ki

insanın kalbinde bozulmuş ayar
burda mutluluklar kötüye uyar
özü için insan dostuna kıyar
saçları okşanacak kim kaldı ki

burda rüzgar yorgan dost dizi yastık
mısır tarlasında mayına bastık
kalemini kırıp çok yiğit astık
bizleri düşünecek kim kaldı ki

ramazan eşiyok

Bu şiir toplam 667 kez okundu.
21.08.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı