yoksul kentin efendisi

Aklından geçenleri yazdı

Aklından geçenleri yazdı..
dün, güneşe çıkıp ne varsa..
kimse görmedi, bilmedi..
soluğu yetmedi nuri efendinin..
ikindi namazına müteakip kılındı cenaze namazı..
akasyalar dökmüştü çoktan üstündeki beyazı..
müzeyyen teyze su döktü titreyen buruşuk elleriyle toprağına..
ağlamadı..
gülmedi de...

Aklından geçenleri yazdı..
dün, sertleşen etini gömdüğü, fahişenin rahmine..
kimse bilmedi, yıkanmadı birde..
heyecanı yitmişti tamirci cezmi'' nin..
anlatırken
tombul sarı kadının
memelerinde bıraktığı
salyalı diş izlerini..
kahvede oynadığı
okey taşlarına karışan sesinde
verdiği paranın
haftalığı olduğunu hatırlayarak kahroldu..
güldü herkes..
küfürlü şakalaşıldı birde..

Aklından geçenleri yazdı..
dün, açlığın, karın ağrısı boşluğuna..
kimse bilmedi..
anlamadı..
sabrı tükenmiş..
gözleri gölgelenmiş..
çaresizliği kabullenmiş..
metin çaldı ilk ekmeğini..
yakalandı..
tekme tokat hırpalandı ıssıramadan ga-nimet-ini..
karakola götürülürken it gibi..
akıyordu kan
açlıktan kokan ağzının kenarından..
gözlerinin ışıksız seyrine
görüntüler gelip durdu çocukluğundan..
nefreti vurdu aklının tavanına
anasını tekmeleyen babasına söverken gördü kendini..
yediği yumrukla çenesine aktı ılık ılık
kızıl rengi yaşamının..
bayıldı dünde küçük
bir sonraki dünde büyük metin..
günde mapus şimdi..
CİN-AYET-TEN
*yoksul kentin efendsi*

Bu şiir toplam 743 kez okundu.
30.08.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı