Nazmiye Keçecigil

Babama

Baba sen gideli üç gün oldu daha
Şimdiden seni o kadar çok özledim ki
Yüreğim yangın yeri gibi yanıyor
Fırtınalar kopuyor içimde
İnanmıyorum baba, inanmak istemiyorum
Kabullenemiyorum gidişini
Acı çok acı yanıyor yüreğim, dayanamıyorum sensizliğe.

Çok acılar çektin gözlerimizin önünde
Yapamadık hiçbir şey gelmedi elimizden bir çare
Kahrolduk seni her öyle gördüğümüzde
Dayanamadın daha fazla sende acıya
Bırakıp gittin babam, bizi tek başına

Dindi mi şimdi baba acıların
Durdu mu kanayan yaraların
Her baktığım yerde sen varsın
Hayalin hep gözlerimin önünde
Her yerde her şeyde anıların, hatıraların
Gecemde gündüzümde sen varsın babam.

Baba sen hasta yatağında yatarken
O kadar çok dua etmiştim ki, o kadar yalvarmıştım ki
İyleşip bir lokma ekmek yiyebilesin diye
Allahım benim canımdan can kat demiştim
İnanmıştım hep iyi olacağına
Umudumu hiç kaybetmemiştim
Olmadı babam, dualarım kabul olmadı
Acılarını ölüm dindirdi
Yaralarını bir parça kefen sardı
Kara toprak oldu yattığın yer babam

Bu acın hiç dinmeyecek babam
Yokluğuna kimse alışmayacak, alışamayacak
Avutamayacak hiçbir şey bizi, dolduramayacak kimse yerini
Sen rahat uyu babam, annem bize emanet
Emanetine hep sahip çıkacağız, üzmeyeceğiz onu
Yokluğunu aratmamaya çalışacağız
Senide hep yaşatacağız yüreğimizde
Nur içinde yat, mekânın cennet olsun babam.

09.01.2009 Cuma (06.01.2009 Salı Babamı Kaybettim)

Bu şiir toplam 663 kez okundu.
30.08.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı