gizem arkan
Sen
düsünüyorum bu gece.
olan biten ne varsa gözümün önünden hızlıca akıp giderken kayboluyor.
seni düşünüyorum,birde sensizliği.
sensizliği yediremiyorum kendime.
her an benimlesin sanki,her an karşıma çıkacakmıssın gibi
bizi düsünüyorum tüm bencilliğimle,ezip geçtiğim eskiyi
kızıyorum kendime.
ve uzun bir sessizlik...
ağlıyorum işte.
o an seni ilk gördüğümdeki yüzün masumluğun beliriyor hayalimde
artıyor gözyaslarım..
hıçkırıklarımı duyabiliyorum sadece.
ve böyle olduğu sürece yavas yavas kaybolduğumu görüyorum gözünde.
ne kadar kendimi kandırsamda pes ettiğimi inandırmaya calısıyorum bedenime.
başaramıyorum...
kendime inandıramadıktan sonra kimi kandırabilirimki?
kime unutmaktan bahsedebilirimki?
kime sensizliğin beni her geçen gün benliğimden çıkardığını söyleyebilirimki?
benim bu gerçeğime kim inanırki.!
Bu şiir toplam 682 kez okundu.
31.08.2009