Celil ÇINKIR

Manolya çiçeğim

Koklamaya kıyamam, güz çiçeğim Manolya
Gün batımı renklerin, cümbüşü dallarında
Seyretmeye doyamam, fıtratı farklı dünya
Kızıl tan, kızıl gurup, güftesi allarında

Hislerime tercüman, onda hayat bulurum
Gözlerimi bezeyen, rengine bitiyorum
Ondan gayri ne varsa, meçhule itiyorum
Hasretlik girdabında, onsuz bin kez ölürüm

Dört mevsim Manolya’da, bulunmaz hüzün rengi
Yüreğimin sesinde, Arafat’ta lebbeyk gibi
Ben onun etrafında, dönerim bir peyk gibi
Koklayana yaşatır, ilkbahar yaz ahengi

Bir şiirdir Manolya, yüreğimden yansıyan
Ufka dalan gözlerim, görmeyince ışığı
Yüzümdeki çizgiler, Manolya kırışığı
Bir yıldızdır Manolya, göz kırpıp sonra kayan

Çiçeklerin içinde, kalbimin hırsızıdır
Duruşu çelenk gibi, benzeri yok Firdevs’te
Methiye aciz kalır, kitap olsa bin derste
Gözden ırak Manolya, yüreğimde sızıdır

Yaprağında, dalında, bir efsunlu masal var
Karanfilin adı var, çiçeklerin enfesi
Asaletli duruşu, büyülüyor herkesi
Manolya’sız bağ bahçe, İrem olsa tarumar

Kokusu miski amber, sanırsın gül kuzeni
Heybetli görünüşü, andırıyor kameri
Kadirşinas kalbimde, pek ayrı mümtaz yeri
Manolya ruhu çarpar hoyrat elde ezeni

Akşamsefası küser, onsuz girse akşama
Göldeki Nilüferler, kıskanır vakarını
Ona gölge edenler, kuşansın efkârını
Ağyar elinde kalsa, hüzün vurur köşeme

Akla ziyan her hali, sevgi ifadesidir
O endamlı duruşu, “Taçlı Asalı Peri”
Ona dokunan meltem, hoplatır yürekleri
Hiç solmayan şuh rengi, asalet belgesidir

Yaprağına düşen çiy, gözlerimin süsüdür
Emsalsiz yapısıyla, ruhumda eşsiz beste
Yüreğimde saklarım, aldığım her nefeste
Haşre kadar Manolya, sevdamın öyküsüdür

Manolya bilenine, çiçeklerin hasıdır
Delibal Manolya’yı, sanmayın abartıyor
Cezbesi med cezirce, gönlümü kabartıyor
O benim can evimde, ruhumun aynasıdır

11 Ekim 2009 Sancaktepe/İstanbul

Bu şiir toplam 738 kez okundu.
17.10.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı