Kemal Kale

sensiz

Yıllarca sensiz geçen sessiz gecelerde
Seni düşündüm ve düşünü kurdum
Üzgün umutlar içinde kıvranarak uyudum

Yalnızlık sesleri çalıyor şimdi
Düşlerimdeki hayalini yitirdiğim odamda
Kırgın hıçkırıklar çınlıyor hep kulağımda
Yalnızlıklara döndüğüm her gece sensiz yatağımda

Tenini gizleyen gecelerin ayrı bir güzelliği vardı
Çok eski bir yalanın öyküsü gibi
Bir sevda adına ne çılgınlıklar yaşadık.
Ağustos kokusu gecelerde.

Kaçırılan bir bakış, esen bir yel
Yanıp sönen bir ışık ve sessizliği delen
Neşe dolu kahkahaların vardı.

Bitmeyecek tutsaklığın şarkısı gibi şimdi
Düşlerimdeki hayalini ve kokunu arıyorum
Anlatılmak istenen sevdanın yorgunluğunda
Pişmanlıklarımın sesini dinliyorum sensiz

Hiçbir zaman gelmediğin ve gelemeyeceğin yerdeyim
Bir zamanlar, sevdalar adına anlattığım
O şirin,deniz kahvesinde şimdi
Bir suskunluk, bir hüzün akıyor içime sensiz.
Herkes kendi yolunun ve yalnızlığının yolcusu
Senin yolun bana çok uzak sevgilim.

Ve umudum yabancısı olduğum bir şehrin bir sokağında
Gece karanlığında sessizce kaybolmak sensiz.
Bazen içinde sevgiliyi ve sevgilinin büyüsüne yanarsın
Küçük ölümlerin acısını duyarsın içinde ve sonra
Kaybolan umutların kırıntısını duyarsında
Bir rüzgar gibi eser sevdan sensiz ve sessiz.

Kaç gece seni aradım, bazen yıldızlarda, bazen de bulutlarda
Ve sonra acı dolu hasretini içtim yudum yudum odamda
Bir gün, bir gece çıkagelsen, görsem, dokunsam
Sonra gönlümün tam ortasından bir kurşun sıksan
Gülerek ölmezsem namerdim sessiz ve sensiz


Kemal DEMİR
Aydın Süleyman Demirel Anadolu Lisesi
Edebiyat Öğretmeni

Bu şiir toplam 660 kez okundu.
10.11.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı