halil cengiz (yalanc)
ISSIZ SOKAKLAR
Sokaklar, omuz verip gecenin kederine
Bir masal dinler gibi sessizce uyuyorlar
Aydınlık dağılırken bu dem yerli yerine
Sanırsın ötelerden bir şarkı duyuyorlar
Onlardır tenhalardan kabuslara seslenen
Yaşanmamış mazinin yaşayan tanıkları
Onlardır taşlarında gariplerle beslenen
Onlardır umutların katliam sanıkları.
Rüzgarlar savururken sokakta yalnızları
Evlerinde çocuklar haykırıyor derinden
Uğultular uyuyan körpe- narin kızları
Korkutuyor sokağın sisli gecelerinden
Yolcular ürperir hep geçerken bu yollardan
Ayaklar hızlı hızlı meçhule yürümekte
Derman düşer ansızın, derman düşer kollardan
Anlarlar, sokakları korkular bürümekte
Bu sokakta her gece kapılar vuruluyor
Bir tokmak sesi gibi kuşların kanatları
Her gece bu sokakta yeniden kuruluyor
Uluyan köpeklerin eşsiz saltanatları
Aldatmam kimseyi kalınca karanlıkta
Ben de sokaklar gibi bir gerçeğin kuluyum
Gönlüm yalnız bir hayal şehir denen varlıkta
Sokaklar kadar hırçın, o kadar tutkuluyum
Sarhoşların meskeni evsizlerin ocağı
Boğuk ışıklarıyla akan kaldırımları
Sanki bir sıcak yuva, sanki ana kucağı
Döşeksiz çocuklara bakan kaldırımları
Sarılsam diner diye sarılsam boynunuza
Kan damlıyor içimden yanıyor gönül sızım
Teselli olur belki gireyim koynunuza
Zaten eskiden beri sizin, aşinanızım
Bu şiir toplam 925 kez okundu.
17.09.2009 05:31:19