Zül-Karneyn

Yalanci Dostlar

Yalanci Dostlar

Hersey yalanmis anlayamadim
bu dünya yalanmis birakamadim
her dafasinda kendimi aldatmisim farkina varamadim
gözümü kör etmis yalan sözler
benim gibi garipler hic gülmezler
yetim kalan bir cocuk gibi kaldim ortada
yuvasini kayp etmis bir kus gibi ucarim yokluga
yürürüm arkama pakmadan sonsuzluga
kirildim beni benden alan dostlara
haram ettim beni aglatanlara
darildim ümütlerimi calanlara
inanmam artik dostlara

kiymet nedir bilmeyene
seviyorum deyipde sevmeyene
düsene el vermeyenlere
tövbe bir daha inanmam

Sevinirsin bir dost kapisi acilinca
anlamassin seni senden calinca
bir bakarsinki herseyin elinden alinmis
iste beni böyle feryat ettiren dostlara
haram olsun bütün ümitlerimi calanlara
güvendigim daglara kar yagdi
bütün anilarimi sormadan yakti
yalanci dostlarin eline düsürdü beni bu hayat
kimsede degil sadece bende kapahat
kör ettim gözlerimi tutdum yalan elleri
sonunda bos kaldi ellerim hani nerde sevenlerim
düstünmü bir kere vuran cok olur
paran varsa dostunda cok olur

kiymet nedir bilmeyene
seviyorum deyipde sevmeyene
düsene el vermeyenlere
tövbe bir daha inanmam

Hersey para olmus bu dünyada
boynu bükük garipler yürür yolda
para diye tapanlara
insanligi iki kurusa satanlara
dost diye kapimizi actik
kalbimiz temiz hep güvendik
sonunda hep kaybeden yine bizler olduk
inanmam artik birdaha beni sevenlere
seni seviyorum diyenlere
tek basimada kalsamda inanmam
savasirim yanliz basima
birdaha güvenmem dostlarima
sonunda kurtuldum sükür Allahima

kiymet nedir bilmeyene
seviyorum deyipde sevmeyene
düsene el vermeyenlere
tövbe bir daha inanmam

Bu şiir toplam 836 kez okundu.
13.11.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı