Arif Gürlek (wisecaglayan)

Aşık Olunca

Aşkı küçümserdim bir zamanlar ben de,
Pek yanılmışım aşk küçümsemeye gelmezmiş be,
Oldum şimdilerde yar aşkıyla köle.

Aşık olunca insan,soğuk,yağmurlu bir hazan,
Sarıverirmiş duygularını ansızın aman aman,
Sarartır soldurur döktürürmüş yaprağını,
Bir fırtına mahvedermiş o güzelim bağını.

İzahı mümkün değil bazı duyguların,
Altında kalırsın hani koca bir kütle karın,
Çırpınırsın öylece boşu boşuna,
Zemheri düşmüştür işte o an aşına.

Sevgili bilmez anlamaz seni olur ağyârın,
Farkında olmaz hiç senin kalbindeki nârın,

Düşünüyorum,düşünüyorum,düşünüyorum,
Düşünmeden bir an yapamıyorum işte,
Her hareketimde ona varıyorum,
Onu buluyorum her düşte.

Ama o hiç hissetmez,anlamaz bunu,
Böyle ne olur ki acep Arifin sonu.

Bu şiir toplam 572 kez okundu.
26.09.2009 14:30:08

• Yorumlar
• Yorum Yaz