YAVUZ KORKMAZ (yavuz korkmaz)

HASTAHANE KORİDORLARI (TuTKu)

Kaç kuşaktan kalma bilmem taş örgülü bu yapı,
Arı kovanından işlek yüz okkalık dış kapı,
Buyrukta bir hurdalık Hızır denilse de adı,
Kırık, dökük molası da yok bu halde nöbette,
Nicesine umut belki tabutta o hizmette.

Şehri alt üst eder cav cavı ne anki ötmekte,
Gitti mi gelmekte bilmez ondan çoğu ahrette,
Molasız bu gardan çaldığı can da çok mühlette,
Çekilin yoldan açılın yol verin denen bu ses,
Her seferi malûm acı bir hal yahut son nefes.

Bazı hasta gümrah huzurlu yüzleri güleçli,
Üç beş baş bir gözde havası dar ve rutubetli,
Bu holdedir kimi dar odada kimi ücretli,
Uyana uymaza da hep aynı sınanır ilaç,
Olandan olmayana da dert ki bir kurt kadar aç.

Bir hal ki zayıfı yatakta dirisi nöbette,
Havasız ışıksız bu dam da git gel tek nefeste,
Bir kargaşa doğar anlık birisiyse göçmekte,
Koğuş ki dam daracık git üç adım gel üç metre,
Dış hol ki en cılız adam ilişir her git gel de.

Ani gidenler bilirim panik hal ve korkulu,
Anadan üryan halinde ölüm hale vurgulu,
Tabiplerin ilminden çoğunu gördüm umutlu,
Girişe yasak kapısından hastanınsa yolu,
Başları önde bekleyenin gözleriyse dolu.

Her yüzde telaş bozuk bir musluk hali ağlar göz,
Kiminde yara kiminde dert sır tarife yok söz,
Geldi ha gelecek diye ecel ya tanış bir yüz,
Kan revan içinde kimi kimi dosttan umutsuz,
Hoş umut ki uyku tadında bir çoğu uykusuz.

Gidenler bilirim umuda ya ahrete yolu,
Ardından Allah a açık eller gözlerse dolu,
Koridorlar mesken bekleyene ya volta yolu,
En son ki lafın aslında yok tarife tuttuğu,
Çoğu sefer bellidir vaktin nedenli dolduğu.

Kapılar ardından gelir tabip hali galeyan,
Kim halde bilirim sert mert yürekleri kayadan,
Bilinçsiz bir el kaymasıyla masadaysa kalan,
Tabipler bilirim başı dik içten boynu bükük,
Acı tatlı haberler bilirim hoşnut kah buruk.

Hüzünle sevinç bir arada bu holle barışık,
Umut kapısı olası her habere alışık,
Kaybedenleri gördüm lafı isyanla karışık,
Kalanda dua ya ebedi ilaca alışık,
Her an son durak mı ne hastane koridorları.

Tarih :02 / 07 / 2003

Yavuz Korkmaz

Bu şiir toplam 617 kez okundu.
6.10.2009 09:47:54

• Yorumlar
• Yorum Yaz