SEZER TAŞ
ŞAİR…
ŞAİR…
YORGUN düştü yazıp yazıp silmekten
DÜŞTÜ kalemin mürekkebi kâğıda
YAZIP YAZIP sonuç bulamamaktan bıktı şair
SİLMEKTEN silgi bıktı şair bıkmadı
İNSAN…
BIKTI artık karşılıksız aşktan
ARTIK ölümü ister yorgun beden
KARŞILIKSIZ olandan yani
AŞKTAN oldu hep bunlar
AŞK…
İNSANI lime lime etti acımadan
LİME LİME doğradı bedeni kalbi
ETTİ insanı hep mutsuz
ACIMADAN kıydı Ferhat’a Şirin’e
ÖLÜM…
İNSANI yalnız bırakmadı hiç
YALNIZ o kaçmaz faniden(AZRAİL)
BIRAKMADI kimsede alacağını
HİÇ dönen olmadı o seferden.
AB-I HAYAT…
İNSANIN en büyük tutkusu sonsuzluk
EN BÜYÜK arzunu ölümsüzlük(Azrail’e inat)
TUTKUSU peşinde koştu aciz insan
SONSUZLUK sonu olmayan bir son.
EDEBİYAT… BENİM HAYATIM
KALEMİM… BENİM ÇOCUĞUM
Bu şiir toplam 667 kez okundu.
15.07.2010