göktuğ efil
yapraklarım
Yapraklarım ağlıyor,tutamıyor kendini
Yalnız başımıza kaldık o koskoca ormanda
Arkadaşlarımız kesildi
Kimileri yandı,kimileri açlıktan yokoldu
Şimdi kendimi düşünüyorum,o yaşadığım yerleri
Önümden şarıl şarıl akan nehri
Sapsarı ışığı ile güneşi
Benim sonum nasıl olacak diyordum ki
Bir balta geldi gövdeme,önce sola kıvrıldım
Sonra yere yattım,hayat bitiyor benim için
Ama yanlış düşünmüşüm,daha herşey yeni başlıyor
Önce bir masa oldum,sonra öğrencilerin oturduğu sıra
Pergelle deldiler içimi,kabuk tuttu her yerim
Ağladım,ağladım,ağladım,düşündüm geçmişi
Bu şiir toplam 481 kez okundu.
16.07.2010