Yaşar KILIÇ

Babamın tespih daneleri

Kasketini çıkarır, sağ dizine koyardı
Giderdi uzaklara, yavaş yavaş dalardı
Dökerdi içini hep, o siyah taşlarına
Usulca yavaş yavaş,çekerdi onu babam


İnce bardaklı çayı, bir neşeli İçerdi
Gözümün önündeydi, o günler bugün gibi
Bir o siyah tespihi, bir de kırma kasketi
Babamdan bana kalan, bu siyah tespihleri


Yoksuldu benim babam,o kadarda onurlu
Hiç kimsenin yanında, yıkılmazdı gururu
Ne kusur yüze vurdu, ne kusur biz de buldu
Elindeki tesbihi, o kendine dost buldu


Öyle koca yürekli, bu adam benim babam
Dünya malına değil,gönüle meyil verdi
Ne bir kalp kırdı ne bir, kötü sözü söylerdi
O siyah tesbileri, usanmadan çekerdi


Babamın dostu çoktu, yanında kimse yoktu
O karanlık günlerde, kapıyı açan yoktu
Çocukları çok küçük,babam hasta yorgundu
Tarlamız kırda yandı, evde rızık ta yoktu


Aldım bir gün elime,o siyah daneleri
Bende kalan hatıra,babamın dedikleri
Kul hakkından öteye,bana söz verdikleri
Bir miras kaldı şimdi, bu tesbih daneleri


Ne güzel yakışırdın, sen babamın eline
Çekerdi ince ince, bakardım ben eline
Babam yokki artık yok,o siyah kasketiyle
Saklıyorum ben onu, tesbih daneleriyle

Yaşar Kılıç

Bu şiir toplam 601 kez okundu.
18.07.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı