(tuncaytoka)

...

ruhunun kalbındeki yerini buldugumda
'dokunma'
ayıp olur dedin...
bedenlerimiz küf kokusu bırakırken odamda
ayıpta olmadı
utanmakta..
......anlamamıştım
......anlıyorum..
evrimini tamamlıyan bedendeki izler, toprakta kaybolucak ve sen ruhunda parmak izi istemeden yaşadın bu aşkı....

ben artık parmaklarımdaki iz bırakıcak her ayrıntıyı kazıdım
ve koparttım attım kimliğimi belirleyen şekıllerı

izin ve tekrar kalbındekı yerımı bulayım
izin ve ruhuna dokunayım...

Bu şiir toplam 491 kez okundu.
25.06.2007 20:51:05

• Yorumlar
• Yorum Yaz