Halil Kanargı
Anne
Can evimden vurdun beni
Küçük yüreğim hasretti seni
Hatırlamıyorum kollarında kendimi
Yorgun gönlüm anam, gönlüm yorgun.
Bilirim, sen doğurdun beni
Yüzüm, gözüm, benlerim, andırır seni
Acı da olsa öğrendim, beni istemediğini
Yorgun gönlüm anam, gönlüm yorgun.
Yaradan, böyle yaratmış beni
Biraz divane, biraz asi, biraz da deli
Her önüne gelen sevdi de beni
Bir sana sevdiremedim be anam
Ne çocuklarımı, ne kendimi
Ben yettim de kendime, taştım
Sayıca çok kişiye ulaştım
Akıl verenin çok , dedin, şaştım
Bana, kim akıl verebildi ki?, anam
Sağ iken, yetim koydun beni
Bilsen, öyle çok severim ki seni
Canım isteseydin verirdim
Affetsin, yüce Mevlam seni
Düşünürken seni, ağlamaktayım
Yüzünü, gözünü, kokunu, özlemekteyim
Görmeden ölürsen diye anam
Yüreğime karalar bağlamaktayım.
Ağlamaktayım anam, ağlamaktayım
Bu şiir toplam 700 kez okundu.
6.07.2006