Eray Dedik

Muhallebi

Ah; karanfil kokulu aşkın mahçup hali,
Kokun sardı belini kaldırdım seni dansa..
Elma yanaklarının tombul ve tatlı vitamini,
Zenginleştirdin ellerimi belinde dansı okşarken..

Ayaklarımın üstüne yatırdın minik topuklarını,
Adımların sağ sol kaldırdı bacaklarını ve
yukarıdan aşağıya çözdü gözlerim vücudunu,
Görünürde farklı birşey yoktu fahişelerden ötürü.

Aşktan götürü; şevkle bin şerri böldü ebedi''yatım,
Dudakların sövdü iftiralı, anlamlı sözlerini..
ve ben aşık oldum hakaretlerine, acımasızlığına,
Çünkü sahibesiydi dudakların; küfürlerinin..

Ah; vanilya kokulu aşkın gülünç hali,
Damağımda geceler boyu tat bırakan lezzetin.
Çiçek bahçemin aralarındaki kırıntımsın,
Çok derin bir mecazdır üst cümlem; içinde delice destanlar yatan..

Genzimi yakan acılığına tatlı bir biberle
-ikna ederim riyakarlığın eksikleşen haddini,
ve o an aşılır haddin; fincanımdaki gamgüsar
-tohumunu ektiğin odamın bahçesinde..

Cennetinde süre bekleyiş..
Uzanır evin kızı soğuk tabaklarla misafirlere,
Karanfil boncuklu süsüyle ya da hindistan cevizi,
Kaşıklar ve dibe vurur aletleri büyük bir ziyafetle..

Annemin yaptıklarına benzemez bahsi geçen muhallebi,
Ben bir kaşık alır da giderim karanfilli tarafından Vaveyla''mın..

Ah.. tango kokulu kırmızı elbisenin çekici sahibi..
Sen de bir kaşık alır mısın söz tezgahımdan beğendiğini..?

ERAY DEDİK

Bu şiir toplam 632 kez okundu.
18.07.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı