CEBRAİL TURAN

ÇEK GİT!

ÇEK GİT BE ZALİM ÇEK GİT DOKUNMA KANAYAN YARAMA,
İLACIM SEN DEĞİL AZRAİL OLACAK BİLMEZMİSİN…
ÇEK GİT BE İNSAFSIZ İSYANLARIMA, HAYKIRIŞLARIMA SEBEP
SEN DEĞİLMİSİN,
AKAN GÖZYAŞLARIMA, KANAYAN YARAMA, SIZLAYAN KALBİME SEBEP, SEBEP
SEN DEĞİLMİSİN…

ÇEK GİT DERDİM BİR SEN İKEN BİN DERDİ BAŞIMA SALAN,
GÖZLERİME BAKARKEN BİLE BENİ ALDATAN SEN DEĞİLMİSİN…
SEN DEĞİLMİSİN BE ZALİM BENİ SERSEFİL HAYATA BAĞLAYAN,
VE SEN DEĞİLMİSİN YÜREĞİMİ ACIMADAN DAĞLAYAN…

ÇEK GİT ARTIK ZALİM DAYANAMIYORUM GÖZLERİNE BAKMAYA,
SAÇLARINI OKŞAYIP DİZLERİNE BAŞIMI KOYMAYA…
ELLERİNE TUTUP AŞKA KOŞMAYA, YAR DİYE HAYKIRMAYA,
GÜCÜM YOK ARTIK HIÇKIRA, HIÇKIRA AĞLAMAYA…

AK DÜŞER SAÇIMA, ÇARE BULUNMAZ AYYAŞLIĞIMA,
İNCEDEN BİR SİS ÇÖKER ESRARLI AKŞAMLARIMA…
ŞİMDİ ÇEK GİT YA OTURURUM BİR İÇKİ MASASINA YA DA GİRERİM BİR MEZARA...
SANMAKİ YAŞARIM ŞEREFSİZ BİR KAÇ GÜN DAHA

VE ŞUNU AKLINDAN ÇIKARMA;
İHANETİN AFFEDİLMEZ, ZERAFETİN FARKEDİLMEZ
BİLKİ ZALİM SENİ ALLAH BİLE AFFETMEZ!

DİLERİM ALLAH’TAN ÇEKTİRDİĞİNİ ÇEKESİN ZALİM ÇEKTİRDİĞİNİ ÇEKESİN

Bu şiir toplam 683 kez okundu.
21.07.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı