idris çağlar

Kara Gözlerin

Ateş mi, güneş mi anlayamadım
İçimi yakıyor kara gözlerin
Gözümü gözünden ayıramadım
Bambaşka bakıyor kara gözlerin

Olmazki sevdanın kenarı, dibi
Sev demiş bu canın ulu Habibi
Gözlerin bir nehir, bir ırmak gibi
Sel gibi akıyor kara gözlerin

Kışın kardelenim, yazın petünyam
Senle aydınlandı karanlık dünyam
Gündüz hayalimsin, geceler rüyam
Gönlümde açıyor kara gözlerin

Işık oluyorlar gecelerime
İlham oluyorlar hecelerime
Bu bitmez sandığım acılarıma
Mutluluk saçıyor kara gözlerin

İster azat eyle istersen köle
Kutsaldır bu aşka çekilen çile
Yansın bu bedenim bakışın ile
Ok gibi batıyor kara gözlerin

Şikayetim olmaz bu aşktan yana
Zehir olsa bile doldur ver bana
Ölüm baş üstüne sevdiğim amma
Hasreti dağlıyor kara gözlerin

Bu şiir toplam 692 kez okundu.
22.07.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı