ADALET PELİT (adaletpelit)

BEN OLSAYDIM

BEN OLSAYDIM

Bir sabah
Kanadı kırık bir kuş kondu pencereme
Öyle mahsun
Öyle sevecen bakıyordu ki yüzüme!
Dayanamadım.
Gönül penceremi açıp onu elime aldım.
Ellerim titriyordu.
O da titriyordu!

Neden bu kadar heyecanlıydım...
Neden bu kadar korkuyordum.
Sanki, sanki , o kanadı kırık güvercin...
Uçuverecekmiş gibi ...
Kaçıverecekmiş gibi elimden.
Sımsıkı tutuyordum.
Canı acımasın diye de,
Arada gevşetiyorum parmaklarımı.
Öyle narin, öyle savunmasız ki...
İncilecek...
Kıyamıyorum!

Biliyormusun?
Hiç bir canlı ısıtmamıştı böylesine ellerimi
Hiç...
Neydi !
İçime işleyen neydi...
Ruhumu esir alan,
Beni böylesine bağlayan..
Neydi!
Sevgimin tüm gücünü bağışladım ona..
Bende titredim o üşüdükçe,
Ben kaçacak diye korktum...
O canı acıyacak diye.
Gözlerine bakıp kendimden geçiyordum.
O gözleri yok mu!...
Beni benden alan, o gözleri.
Sanki mavi göklere hazırlıyordum onu
O uçtukça, bende seyredecektim...
Tüm güzelliğini.
Tanrım!
Göklere aşkım bumuydu?
Onun uçuşumuydu.
Yok yok!
O benim için uçacaktı salına salına.
Ah! dedim kendi kendime.
Ah!
Keşke...
O uçsuz bucaksız mavi gök...
Ben olsaydım!

ADALETİN SESİ
17-9-2008

Bu şiir toplam 705 kez okundu.
31.10.2009 21:07:12

• Yorumlar
• Yorum Yaz