Cemil Ateş

DENİZ KUDURUR BABAM ÇILDIRIRDI

Kalın kaşlarını çattı;
Sen;
Sen kimsin be!
Başım önümde cevap vermedim.
Ben;
Ben senin babanım...
Ömrüm bu denizlerde geçti.
Bu denizlerin,
Suyunu,tuzunu,balığın cinsini,yaşını bilirim.
Kalın kaşları,bir okadar daha çatıldı.
Gözleri iri iri,yorgun ama keskindi.
Tabakasını çıkarıp attı önüme.
Sen içiyormusun?
Annen görmüş.
Dola,
Dolada yak,
Çekilmez bu denizlerin kahrı başka türlü.
Kalsın,
Kullanmam.
Yaa...
Tütün tabakasını alıp;
Kalın ve nasırlı parmaklarının arasından,
Mahirce kıvırıp;
Sülün gibi bir cigara doladı.
Kösteklinin yanından benzinli çakmağını çıkarıp yaktı.
Derin derin,sigaranın dumanını içine çekerken;
Göz ucuyla da gök yüzüne bakıyor du.
Az sonra lodos kopar,
Şu tekneyi kıyıya sıkı sıkı bağla.
Yürüdü...
Kulübesinin önünde yatan rom isimli köpeği karşılamıştı.
Sarıbaşlı uzun kulaklıydı Rom.
Babam diz çöküp,Romun başını okşadı,sevdi.
İkiside iyi tanırlardı birbirlerini,
Hep bir arada yaşarlardı.
Balığa bile birlikde çıktıkları olurdu.
Ben tanımazdım babamı onun kadar.
Babam sert mizaçlıydı.
Çok kızardı,hemen parlar,asla ikna olmazdı.
Denize aşıktı.
Kırk yılımı verdim,
Tam kırk yıl.
Sen yoktun dünyada,
Ben çocuktum...
Denizin kollarında
Tuzunda,dalgasında,sahilinde büyüdüm.
Bütün ömrümü verdim...
Sende benim gibi denizci olacaksın.
Hayır!!!
Ben yazar olacağım.
Olunca ne olacak?
Bak ben kırk yıldır yazarım,bu denizlerin romanını.
Bitiremedim...
Rom ayağa kalktı.
Koca koca kulaklarını dikti.
Gelen yabancı değildi.
Koştu onu karşıladı.
Gelen annemdi.
Elinde filesi,babamın nevalesi,her gün aldığı rakısı vardı.
Az sonra;
Salkım saçak evimizin balkonuna,
Babam postu attı.
Rakıya meze,
İstavrit,lüfer ne varsa, Ateşe dizdi.
Nar gibi kızarmasa sevmezdi babam.
Bana dönüp;
Bak Cem, iyi dinle...
Bu yıl okulun bitecek.
Sen;
Bizim emektara geçeceksin.
Bu denizlere yelken açacaksın.
Olmaz!!!
Olmaz diye atıldı benimle birlik de annem.
Oğlum okudu,mürekkep yaladı,muallim olacak.
Anne!!!
Ne muallimi?
Ben yazar olacağım.
Güldü babam.
Bok olursun...
Yazarmış,
Onlar karın doyurmuyor,
Hazır tekne,hazır liman,geç işiyin başına.
Nilüferide alayım sana.
Kalsın...
Ben daha askere bile gitmedim.
Evlenmek neyime.
Annem;
Haklı,
Bey.
Ne kızı?nerden çıktı nilüfer?
Hadi be! Sizde.
İki kelime edilmezki sizinle.
Denizin en güzel kızı,
Sofi babanın yadigarı.
Çok tatlı,alımlı,
Başkası göz koymadan,
Gel he de bitireyim bu işi.
Demem.
İstemem.
İnadım inat...
Ne denizci,ne de muallim olacağım.
Ne de Nilüferi alacağım.
Ben yazar olacağım yazar...
Babam;
Susuz rakısından yuttu,
Bardağıda elinden fırlatıp attı.
Yıkıl karşımdan,yıkıl!!!
Edepsiz;
Yazar olacakmış,
Gözüm görmesin!
Denizci olmıyacaksan,
Nilüferide almıyacaksan,
Beni unut,defol git...
Tamammı, git.
Baba,babam benim.
Yanlış anladın,
Ben daha küçüğüm.
Küçükmü?
Kazık kadar adam oldun,iş, aş düşün.
Ne o?
Yazarmış...
Karın doyuracak işe bak sen.
Sustuk...
Balıklar cızırdarken,Rom da gezinmeye başlamıştı.
Belliki acıkmıştı,başkada derdi yoktu ya.
Babam ikna olmamıştı,
Yıllar onun yüreğini katılaştırmış,deniz dahada taşlaştırmıştı.
Annem bile ikna edemedi.
Bin dereden bin su getirdi,Nuh dedi Peygamber demedi.
Olmadı...
Yazar olduğumuda görmedi.
O koskoca adam,
Denizde doğmuş,denizde kaybolmuştu.
Her gün sahilde onun türküsünü söylerim.
Denizlere yalvarırım hep...
Babamı geri verin,
Ben onu çok özledim...
Çoook....


c.a
Türkiye
18 Mart 2010 Perşembe

Bu şiir toplam 615 kez okundu.
28.07.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı